Zon, zee, massages, cocktails en natuurlijk stage!

Ondertussen zijn er al weer twee weken voorbij na ons vorige verslag. We hebben weer een hele hoop gedaan en meegemaakt.
Het belangrijkste is natuurlijk de stage, want daarvoor zijn we hier. We hebben nu drie weken stage gehad en het is nog steeds erg leuk! Ondertussen weten we ook steeds beter wat de namen van de kinderen zijn. Maar het probleem is dat bijna iedereen hetzelfde heet. Er zijn namelijk maar een paar Indonesische namen. Dit heeft te maken met het kastenstelsel. Per kaste zijn er ongeveer vijf verschillende namen. Het eerste kind krijgt dan de eerste naam, het tweede kind de volgende en zo verder. Vandaar dat er in het klasje veel Ketut, Ayu en Wayan voorkomt.
We hebben besloten om ons nu vooral op het klasje te richten en niet meer ’s middags naar het revalidatiecentrum te gaan. Dat kan later in onze stage altijd nog, want ook dat lijkt ons erg interessant! Maar het wordt voor nu te veel. Het is best lastig om hier te ontdekken wat we kunnen doen als ergotherapeuten. We hebben namelijk bijna geen ergotherapeutische begeleiding. Er is wel een ergotherapeute, maar deze vertrekt volgende week. Ze heeft ons deze weken wel al fijn geholpen om een beetje een start te maken. Ook van onze twee Nederlandse begeleiders hier in Bali krijgen we goede begeleiding om alles een beetje op een rijtje te zetten. Er komt namelijk nu zo veel op ons af. Ze verwachten hier heel van ons en er is ook erg veel wat we kunnen doen. Maar het is lastig om te zien waar we moeten beginnen.
Wat ook wel erg lastig is, is de taal. We kennen al wel wat Indonesische woordjes, maar om echt met de kinderen en de leraren te praten is het niet genoeg. Er is namelijk maar een lerares die Engels kan. We hebben dus besloten om toch nog een extra cursus Bahasa Indonesia te volgen. Afgelopen donderdag hebben we onze eerste les gehad. Wel leuk om te merken dat we toch wel wat kennen!

Naast stage hebben we natuurlijk ook nog de weekenden!! We zijn nu een aantal keer naar het strand geweest, wat hier zooooo mooi is! Ook hebben we de zonsondergang gezien in Legian Beach, daar zou een muziekfestival zijn maar dat stelde niet zo veel voor.
We hebben hier ook onze eerste heerlijke massage gehad! Zo ideaal dat het hier lekker goedkoop is en dat je op elke hoek van de straat er wel een kunt vinden. Dit gaan we dus zeker vaker doen! Heerlijk ontstressen na een drukke week stage.
Ondertussen zijn we ook niet meer de enige studenten in ons huis. Er zijn een Canadees en een Nederlands meisje bij gekomen die hier ook stage lopen. Erg gezellig! Verder zitten er in Ubud vooral veel toeristen, we hebben nog niet veel andere studenten ontmoet.
En in het weekend moet natuurlijk ook gestapt worden! Hier in Ubud gaan we steeds naar CP Lounge, dit is een loungebar met live muziek die later op de avond doorgaat in een soort discotheek met dj. Dit is de enige club of bar die later dan twaalf uur open is. Dus dat is wel een beetje jammer, maar wij vermaken er ons prima!

Afgelopen vrijdag zijn we naar Trunyan geweest op de brommer met Tecla. Hele mooie route om te rijden, maar het was toch wat verder als we verwacht hadden. Toen we boven aan de berg waren moesten we via haarspeldweggetjes naar beneden om bij het meer te komen. Deze wegen waren echt niet zoals je ze in Frankrijk ofzo kent in de bergen. De wegen waren half kapot en de hellingen veel te stijl. Ook reden er veel vrachtwagentjes met zand rond die veel te vol geladen zijn en waar dus de helft van het zand in je gezicht waait. Toen we uiteindelijk veilig beneden waren wilden we met de boot van de ene kant naar de andere kant, Trunyan, van het meer. We hadden van onze Balinese familie gehoord dat het erg leuk was om met de boot het meer over te steken. Onderweg was alleen geen boot te bekennen.. Alle Balinese mannen op scooters kwamen ons ‘ helpen’ door te vertellen waar we heen moesten, hier klopte alleen de helft van de tijd niks van.
Uiteindelijk zijn we terug naar de onderkant van het meer gereden en via de andere kant naar het dorpje gereden. Deze wegen waren nog een stuk steiler dan de eerste afdaling. Wanneer je omhoog moest, was ik soms echt bang dat de motor het niet zou trekken. En als je naar beneden reed zou je er zo voorover af kunnen vallen. Blij dat we dat ook weer overleefd hadden, kwamen we eindelijk aan bij het dorpje. Vanuit daar moesten we alsnog met een bootje naar waar het uiteindelijk allemaal om ging: een begraafplaats met open graven. De doden worden hier boven de grond gelegd en er wordt een soort tentje van stokken omheen gebouwd. De lichamen liggen hier dus gewoon weg te rotten, raar want dit kon je helemaal niet ruiken. Blijkbaar omdat er een wierookboom stond, al rook het niet echt naar wierook. Wel grappig om te zien dat ze een stenen muurtje hebben gebouwd om daar alle schedels op te leggen. Ook konden we een schedel oppakken, maar dit leek hartstikke nep. Terwijl het waarschijnlijk wel een echte schedel was.
Ondanks dat waar we voor gingen niet zo veel voorstelde, hebben toch ontzettend veel mooie dingen gezien. Vanuit het meer had je een ontzettend mooi uitzicht op de vulkaan. En we hebben de beroemde rijstterrassen gezien. Die eigenlijk ook maar tien minuutjes van ons huis af zijn. Ook is het leuk om te zien hoe de mensen hier aan het werk zijn. Het lijkt wel dat vooral de vrouwen hier het zware werk doen.

Nog steeds genieten we volop van het lekkere eten hier, er zijn super veel eettentjes! een aantal keer zaten we in een gezellig hutje, hier kan je lekker met kussens op de vloer zittend eten. Erg leuk!

Onderweg van stage komen we ook erg veel opmerkelijke dingen tegen. Zo zien we scooters die vol hangen met minstens twintig dode kippen, zitten mensen met zijn vijven op één scooter en toeteren ze voor alles. Er rijden hier vrachtwagens rond waarop ze een vlieger vervoeren, maar deze vliegers zijn zo groot dat ze door tien man vastgehouden moeten worden. Ook rijden er dan allemaal motors voor en achter met vlaggen en hebben ze allemaal dezelfde kleding aan. Soms lijkt het wel een carnavalsoptocht. Vliegeren is hier sowieso wel iets speciaals, echt iedereen doet het. Vanuit ons huisje zien we ook vaak kinderen die met kleine vliegers rondrennen, erg schattig!
Er lopen hier ook overal honden rond, gewoon op straat en zij kijken natuurlijk niet waar ze lopen. Dus dat is wel echt opletten. Ook lag er laatst een slang op de weg. Gelukkig hebben we die verder nog niet gezien. Er zitten hier verder wel veel beesten. Laatst rende er ineens een rat door onze keuken.. De keuken is wel buiten trouwens, maar dan nog. Ook zitten er hier heel veel hagedissen en salamanders, ze kruipen ook gewoon je kamer in. Daar zijn we ondertussen nu wel aan gewend om wat gezelschap van hen te hebben.
We hebben zelfs al een keer geprobeerd om zelf te koken, dat doen we dus niet meer. De keuken van de familie is zooooo vies! Afwassen kan hier dan ook alleen maar met koud water, dus in de pannen zitten nog allemaal etensresten. Ook de koelkast is verschrikkelijk. Al het eten ligt er open en bloot in en dan niet voor maximaal een week, nee de meesten verse dingen liggen er al zeker drie weken in zonder aangeraakt te worden. Bah bah..

Dit was het wel weer zo’n beetje, alles wat we vergeten zijn komt de volgende keer wel weer aan bod!

Liefs,
Minke en Fleur